- انجام بیمه های اتکایی اجباری؛
- به موجب قانون تأسیس بیمه مرکزی ایران و بیمه گری، شرکت های بیمه فعال در ایران، موظفند ۲۵% بیمه‌های غیر زندگی و ۵۰ % بیمه های زندگی را به صورت اتکایی به بیمه مرکزی جمهوری اسلامی ایران واگذار نمایند؛
- قبول بیمه های اتکایی اختیاری از موسسات داخلی و خارجی؛
- واگذاری بیمه های اتکایی به موسسات داخلی یا خارجی در هر مورد که مقتضی باشد؛
- اداره صندوق تأمین خسارتهای بدنی و تنظیم آیین نامه آن؛
- ارشاد، هدایت و نظارت بر موسسات بیمه و حمایت از آنها در جهت حفظ سلامت بازار بیمه و تنظیم امور نمایندگی و دلالی بیمه و نظارت بر امور بیمه اتکایی و جلوگیری از رقابت های مکارانه و ناسالم.
*ارکان بیمه مرکزی:
- مجمع عمومی / - شورای عالی بیمه / - هیئت عامل / - بازرسان
۸-۷-۲ قانون اداره امور اداره شرکتهای بیمه:
مجلس شورای اسلامی در جلسه ۱۳/۹/۱۳۶۷ خود قانون اداره امور شرکتهای بیمه را از تصویب‏ گذراند. متن کامل قانون تصویب شده به شرح زیر است.
قانون اداره امور شرکتهای بیمه
ماده ۱- شرکتهای بیمه ایران، آسیا و البرز و دانا به صورت سهامی اداره می‏شوند و مجاز به انجام انواع‏ عملیات بیمه‏ای در بخشهای دولتی تعاونی و خصوصی‏ می‏باشند به استثنای شرکت سهامی بیمه دانا که صرفاً در قسمت بیمه‏های اشخاص در کلیه بخشهای مذکور فعالیت خواهد داشت.تبصره ۱- شرکتهای بیمه آریا، امید، پارس، تهران، توانا، حافظ، ساختمان و کار شرق و ملی در شرکت بیمه دانا ادغام می‏گردند.
تبصره ۲- اجازه داده می‏شوند مطالبات اشخاص‏ حقیقی و حقوقی بابت سهام ارزیابی شده شرکتهای‏ بیمه ملی شده که در تاریخ ملی شدن(۴/۴/۱۳۵۸) دارای ارزش مثبت بوده است با تصویب مجمع عمومی‏ شرکتهای مذکور منتهی ظرف ۲ سال از تاریخ تصویب‏ این قانون از محل منابع داخلی شرکتهای مربوطه‏ پس از کسر
مطالبات دولتی و دیون ممتازه تأمین و پرداخت گردد مشروط بر اینکه عدم مشروعیت مالکیت‏ آنها از سوی دادگاه انقلاب اسلامی اعلام نشود.
تبصره ۳- اجازه داده می‏شود مطالبات دولت‏ و بانکها از شرکتهای بیمه‏ای که تراز منفی دارند از منابع داخلی شرکتهای بیمه ملی شدهء دارای تراز مثبت پرداخت شود.
ماده ۲- کلیه سهام شرکتهای بیمه موضوع ماده ۱ این قانون متعلق به دولت بوده و هر یک از این‏ شرکتها دارای اساسنامه‏ای خواهد بود که حداکثر ظرف مدت شش ماه از تاریخ تصویب این قانون توسط مجمع عمومی شرکتهای مذکور تهیه و به تصویب هیأت‏ وزیران میرسد و شامل هدف، موضوع شرکت، نحوه‏ اداره آن و سایر وظایف و اختیارات می‏باشد ریاست‏ مجامع مزبور با وزیر امور اقتصادی و دارائی است.
تبصره- رئیس کل بیمه مرکزی ایران بدون حق‏ رای در جلسات مجمع عمومی شرکتهای بیمه، حضور می‏یابد.
ماده ۳- مدیر عامل و اعضاء هیات مدیره شرکتهای‏ بیمه با پیشنهاد وزیر امور اقتصادی و دارائی و تصویب‏ مجمع عمومی انتخاب و با حکم وزیر امور اقتصادی‏ و دارائی منصوب خواهد شد و عزل مدیر عامل و اعضاء هیأت مدیره شرکتهای بیمه با پیشنهاد هر یک‏ از اعضاء مجمع عمومی و تصویب مجمع عمومی با حکم‏ وزیر امور اقتصادی و دارائی انجام می‏گیرد.
ماده ۴- شرکتهای بیمه ایران، آسیا، البرز و دانا با رعایت قانون تأسیس بیمه مرکزی ایران و بیمه ‏گری و این قانون، طبق مقررات اساسنامه مربوط اداره خواهند شد و در موارد پیش‏بینی نشده مشمول‏ قانون تجارت می‏باشند و در صورتی تابع مقررات‏ عمومی مربوط به دولت و مؤسساتی که با سرمایه دولت‏ تشکیل شده‏اند، می‏گردند که در مقررات مزبور صراحتاً تقویت و توسعه نمایندگان و شبکه فروش باشد که باید در فرصتی دیگر به آن پرداخته شود.
ماده ۵- آئین نامه استخدامی مشترک شرکتهای‏ بیمه و بیمه مرکزی بنا به پیشنهاد وزیر امور اقتصادی‏ و دارائی بتصویب هیات وزیران خواهد رسید
ماده ۶- موسسات بیمه موضوع ماده ۵ می‏توانند حداکثر۵ % از سود ویژه مازاد در سال قبل خود را بین کارکنانی که در سال مربوط با فعالیت فوق‏العاده‏ در جهت افزایش تولید یا ارائه خدمات مناسب‏تر باعث بالا رفتن سود ویژه موسسه شده‏اند توزیع نمایند مشروط بر اینکه مبلغ آن بیش از ۴۰ % حقوق سالانه‏ هر فرد نباشد.
تبصره-نحوه توزیع که توسط هیات مدیره انجام‏ می‏گیرد با در نظر گرفتن ارزش کمی و کیفی فعالیت‏ کارکنان مزبور بر طبق آئین نامه‏ای خواهد بود که‏ بتصویب هیات وزیران می‏رسد.
ماده ۷- از تاریخ تصویب این قانون کلیه قوانین‏ ومقررات مغایر ملغی است.
لایحه قانونی فوق مشتمل بر هفت ماده و پنج‏ تبصره در جلسه علنی روز یکشنبه سیزدهم آذرماه‏ یکهزار و سیصد و شصت و هفت بتصویب مجلس شورای‏ اسلامی رسیده است.
۸-۲ تقسیمات بیمه:
برای قراردادهای بیمه تقسیمامت مختلفی می توان ارائه کرد که همگی از دقت کافی برخوردار نیستند. در ذیل به بررسی این تقسیمات می پردازیم و به دنبال آن تقسیمی که مبنای کار این تألیف قرار گرفته، معرفی خواهد شد.

۱-۸-۲ براساس ماهیت حوادث:
- بیمه دریایی: اولین نوع بیمه ای بود که مورد استفاده قرار گرفت و حرفه بیمه گری از آنجا آغاز شد. لذا بر همین اساس نیز از سایر بیمه ها که بعداً به وجود آمد متمایز شد. در این نوع بیمه ، حوادث و مخاطراتی مدنظر است که در دریا متوجه بیمه گذاران می شود. این حوادث و مخاطرات اعم است از حوادث طبیعی مانند طوفان و غرق شدن کشتی یا حوادث غیر طبیعی مانند دزدی دریایی.
- بیمه غیر دریایی: بیمه های غیر دریایی هم به قرینه، شامل بیمه هایی می شود که مربوط به مخاطرات دریا نباشد.
۲-۸-۲براساس ماهیت منفعت متأثر:
این تقسیم براساس منفعتی است که بیمه گذار یا دینفع در اثر آن متضرر یا متاثر شده است.
۱- بیمه های اموال: در این نوع بیمه خطر موضوع بر اموال بیمه شده تأثیر منفی می گذارد و موجب مسئولیت بیمه گر به جبران خسارت می شود و شامل بیمه هایی مانند بیمه ی دریایی، آتش سوزی، سرقت و از این قبیل می شود.
۲- بیمه های اشخاص: در این نوع بیمه،حادثه ی خاصی بر شخص بیمه گذار اثر می گذارد که موجب حمایت بیمه ای وی یا شخص ثالث می گردد و شامل انواع بیمه عمر،حوادث و درمان می شود.
۳- بیمه های مسئولیت: این نوع بیمه ها شامل پوشش حوادثی است که موجب مسئولیت بیمه گذار در برابر اشخاص ثالث می شود.
۳-۸-۲ براساس هدف یا منبع اراده:
در این قسمت بیمه ها براساس هدف به بیمه های حمایتی و غیر حمایتی، و براساس منبع اراده به بیمه های اجباری یا اجتماعی و به بیمه های اختیاری یا تجاری تقسیم می شود.
- بیمه های اجتماعی(حمایتی یا اجباری):هدف این نوع بیمه ها حمایت از اقشار و طبقات کم درآمد جامعه مانند طبقه ی کارگر است.زیرا این افراد از یک سو نیروی تولید جامعه محسوب می شوند و از طرف دیگر، خود کمترین سهم را از کار خود می برند. در نتیجه دولت ها در جهت حمایت از این قشر به موجب قانون آنها را زیر چتر بیمه های اجتماعی قرار می دهند ویژگی بیمه های اجتماعی این است که اولاً شخص دیگری (کارفرما) قسمت عمده ی حق بیمه را می پردازد و ثانیاً برخلاف بیمه های تجاری که حق بیمه، متناسب با کیفیت ریسک تعیین می شود، در بیمه های اجتماعی حق بیمه براساس حقوق یا دستمزد بیمه شده دریافت میشود و ارتباطی با ریسک ندارد.
- بیمه های تجاری (اختیاری): بیمه های تجاری یا بازرگانی بیمه هایی هستند که در آنها بیمه گذار غالباً به میل خود و آزادانه به تهیه ی انواع پوشش های بیمه ای اقدام می کند. بیمه های تجاری هم به دسته ها و رشته های دیگری قابل تقسیم است، مانند بیمه های دریایی و غیر دریایی و بیمه های خسارت (اموال و مسئولیت) و بیمه‌های اشخاص.
۴-۸-۲ براساس ماهیت بیمه:
برخی از قراردادهای بیمه پرداخت وجه معینی را تضمین می کنند، بدون اینکه این پرداخت جنبه جبران خسارت داشته باشد.دسته دیگری از قراردادها جبران خسارت را به طور کلی تضمین می کنند:
بیمه های غیر غرامتی: بیمه هایی هستند که در آنها بیمه گر در صورت بروز حادثه ای خاص، پرداخت وجهی معین را به ذینفع بیمه نامه تضوین می کند که این پرداخت ارتباطی به خسارت ندارد. بیمه ی عمر و بیمه حوادث در این دسته جای می گیرند.
بیمه های غرامتی: شامل آن دسته از قراردادهای بیمه هستند که به موجب آن بیمه گر با توجه به میزان خسارت و مبلغ بیمه شده متعهد به رفع خسارت ازبیمه گذار باشد. بنابراین این نوع بیمه تمام قراردادهای بیمه ، غیر از بیمه های غیر غرامتی را که محدود می باشد شامل می شود .
۹-۲ انواع بیمه ها:
با توجه به تنو ع ریسک ، قراردادهای بیمه نیز انواع متعددی دارد.بطور کلی عملیات بیمه گری به دو بخش :"بیمه های اجتماعی” و “بیمه های بازرگانی” تقسیم می شود. حال در این قسمت به بررسی انواع بیمه می پردازیم.
۱-۹-۲ بیمه های اجتماعی:
تأمین اجتماعی از وظایف دولتهاست و معمولا این تأمین از طریق بیمه های اجتماعی میسر است .از مهمترین پوشش های بیمه های اجتماعی می توان به این موارد اشاره نمود:

• • حوادث و بیماریها؛

• • بازنشستگی؛

• از کار افتادگی؛